درختکاری اسفند سال ۱۳۹۴ با همکاری اداره کل منابع طبیعی و آبخیز داری استان تهران، با حضور سیزده نفر از تسهیلگران و اعضای مؤسسهی یاوران سرزمین آریا از ساعت هشت صبح جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۹۴ در منطقهی تلو آغاز شد و تا ساعت یازده پیش از ظهر ادامه داشت.
افراد مؤسسه پس از دریافت نهال و تجهیزات نهال کاری از قبیل دبههای آب و بیل؛ ابتدا توسط یکی از تسهیلگران نحوهی کاشت صحیح نهال را آموختند در این بین چند تن از دانشآموزان داوطلب به جمع آموزش و یادگیری کاشت نهالها پیوستند. در این روز دو نفر از هنرجویان کودک و نوجوان کارگاه آرتا نیز با مؤسسه همراه شدند. در این همایش مسئولین سازمان، مدارس، سازمانهای غیر دولتی و دیگر افراد حضور پرشوری در منطقه داشتند اما همچون سالهای پیشین افراد نحوهی کاشت نهال را به درستی یاد نگرفته بوند و بسیاری از نهالها غیر اصولی کاشته شد.
لازم است در این گزارش کوتاه، نقدی از این برنامه داشت با امید به اینکه در سالهای بعدی بتوان از آنها استفاده کرد.
نخست اینکه تعداد افراد حاضر در این منطقه برای کاشت نهال بیشتر از ظرفیت منطقه بودند، و به نظر میامد که تخریب و پاکوب ایشان آسیب بیشتری وارد میکند و کاشت نهالهای غیر اصولی این موضوع را شدت میبخشید.
دوم آنکه خاک گلدان اکثر نهالها خشک بودند و مشخص بود که در روزهای پیش از برنامه آبیاری نشده بودند و مهمتر اینکه نهالها از درختان و گیاهای بومی منطقه نیز نبودند.
سوم آنکه طبق روال هر ساله شرکت کنندگان با ساندیس و کیک در جعبههای پلاستیکی ضد محیط زیست و طبیعت پذیرایی شدند که این مورد با نیت شرکت کنندگان برای حفظ طبیعت و کمک به آن در تضاد بود.
در آخر این موضوع مطرح است که آیا مسئلهی منابع طبیعی در منطقه تلو و دیگر مناطق کشور با کاشت درخت سوزنی برگ قابل حل است؟ آیا لازم است افراد زیادی به مناسبت درختکاری در یک منطقه شرکت کنند؟ آیا امکان مدیریت نیرو و پخش کردن افراد در مناطق مختلف وجود ندارد؟ آیا راههای سادهتر، بومیتر و سازگارتری نمیتوان یافت؟
کاشت بذرهای بومی منطقه مانند گونههای بادام با هزینهی کمتر و امکان رویش و دوام بیشتر چطور؟ مشارکت جامعه محلی به ویژه چوپانان و دامداران در این روز چه کمکی میتواند انجام دهد؟
این پرسشها را بهتر است قبل از شروع برنامه ریزی از خود پرسید تا بتوان مسئله اصلی را پیدا کرد و پاسخی درخور و شایسته در جهت حمایت و حفاظت از طبیعت به آن داد.