درود دوباره بر مردم خردمند ایران
اکنون هنگام برگزاری بزرگ ترین جشن پیروزی در چهل سال گذشته است... پیروزی بر خودخواهی، آزار، خشم، کینه، آز، بی اعتمادی و تبعیض...
این «برد بی بدیل»، «برد» از یک شخص، گروه یا حتی اندیشه نیست، بلکه شکست چهار دهه نادانی و کشمکش ملی و بین المللی به بهای بسیار سنگین فروپاشی سرمایه های مادی، معنوی و اجتماعی یکی از کهن ترین تمدن ها و فرهنگ های جهان است...
اکنون هنگام آن است که در آستانه ی چهل سالگی این بلوغ و پختگی و ترمیم و نوشدن سرمایه ی اجتماعی کشور، به همدیگر و به جهانیان جانانه نشان دهیم «بردن» این نامزد یا آن نامزد، این گروه یا آن گروه، این اندیشه یا آن تفکر، نه تنها مطرح نیست بلکه درست برعکس، اکنون که موج سترگ امید، تعادل، همدلی، آزادگی و تعامل سراسر ایران بزرگ را فرا گرفته، دوباره می توانیم «جان» را حرمت نهیم و «خرد» را ارج بداریم. درست همان گونه که این فرهنگ و سرزمین شایسته ی آن است.
که چنین فرمود فردوسی بزرگ:
نه خسروپرست و نه یزدان‌پرست
اگر پای گیری سر آید به دست
چنین باشد اندازهٔ عام شهر
تو را جاودان از خرد باد بهر
تو عیب کسان هیچ‌گونه مجوی
که عیب آورد بر تو بر عیب‌جوی
خردمند باید جهاندار شاه
کجا هرکسی را بود نیک‌خواه
چو خواهی که بستایدت پارسا
بنه خشم و کین چون شوی پادشا
ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود
بیارای دل را به دانش که ارز
به دانش بود تا توانی بورز
چو بخشنده باشی گرامی شوی
ز دانایی و داد نامی شوی
بیا تا همه دست نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپرسم
بکوشیم بر نیک‌نامی به تن
کزین نام یابیم بر انجمن
با سپاس از تمام ایرانیان بزرگواری که با رای خود این پیروزی را رقم زدند، به ویژه ایرانیان خارج از کشور و کسانی که رای خاموش خود را پس از سی و هشت سال به روشنی خرد پر فروغ نمودند.
باشد که مردم و سرزمین ایران از دروغ، دشمنی و خشکسالی بدور باشند!
باشد صلح و هماهنگی سراسر ایران و جهان را در برگیرد!
ایدون باد!
