گوناگونی زيستي فرهنگي به عنوان تنوعِ حيات در تمام تجليات‌اش شناخته می‌شود و شامل گوناگونی زيستي، فرهنگي و زباني است كه به «نظامِ یکپارچه­ یِ اجتماعي - بوم­شناختی» وابسته است. زندگی نوین بشر به گونه‌ای است که نه تنها این تنوع به شدت آسیب دیده و در بسیاری موارد از هم گسیخته است؛ بل که هرگونه تعامل با «طبیعت آزاد» و همچنین «آداب و روش‌‌هاي تعامل صلح آمیز با طبیعت» نیز بسیار محدود شده است. از دیگر سو با رشدِ روزافزونِ جمعیت، افزایشِ سرانه­ یِ مصرف و پیامدهای فناوری مدرن آدمیان به مرحله­ ای رسیدند که میزان تولید، مصرف و آلودگی­ شان از ظرفیتِ کره­ ی زمین فراتر رفته است. از این رو ضروری بوده است که پیش از «گذشتن از مرحله ­یِ غیر قابل بازگشت»، اقداماتِ مؤثری انجام گیرد، که نام نهادن روزهای 21 و 22 مِیِ هرسال برابر با 31 اردیبهشت و یکم خرداد  به عنوان روزهای جهانی تنوع زیستی و فرهنگی از این جمله بوده است.
مطابق اهداف سند توسعه ی پایا (پایدار) 2030، سازمان ملل متحد^[1] برخی از اهداف کلی حفظ گوناگونی زیستی فرهنگی آن است که «صلح و هماهنگی ماندگارتری میان جوامع انسانی با همدیگر و همچنین میان ایشان و طبیعت پرورده شود، از تنش و ناهماهنگی ها کاسته و تندرستی و سلامت تا حد قابل قبولی افزایش یابد».

جهانیان هرساله با بزرگداشت این روزها، از نتایج طرح ها و پروژه هایی در این باره سخن می گویند یا برنامه هایی را برای حفظ گوناگونی زیستی فرهنگی تدارک می بینند.

بدین ترتیب مؤسسه ی یاوران سرزمین آریا نیز نقش هایی که می تواند در این موضوع مهم بر عهده گیرد از طریق رسانه های خود به آگاهی همگانی می رساند.

مهربان تر باشیم!

محمد احیائی